Zęby zatrzymane – czym są, jak sobie z nimi radzić?

Ząb zatrzymany to ząb prawidłowo rozwinięty pod względem anatomicznym,  który jednak nie przebija się przez dziąsło i pozostaje w tkance kostnej szczęki lub żuchwy. Taka sytuacja najczęściej ma miejsce w przypadków ósemek, dolnych zębów przedtrzonowych, górnych jedynek oraz trójek. Istnieją różne typy zatrzymania. Ząb może być zatrzymany jedynie częściowo, w takiej sytuacji fragment zęba pokryty błoną śluzową dziąsła jest widoczny w jamie ustnej oraz zęby zatrzymane całkowicie, które są całe otoczone przez kość.

 

Przyczyny zatrzymania zębów

Istnieje wiele przyczyn, które mogą powodować zatrzymanie wzrostu zęba. Do najbardziej popularnych zalicza się między innymi brak witamin A i D oraz niewystarczającą ilość miejsca w łuku zębowym. Poza tym schorzenie może być spowodowane również zbyt dużym rozmiarem wyżynających się zębów lub za szybką utratą mleczaków. Czasami wzrost blokują różne choroby lub torbiele oraz guzki występujące na szczęce. Zęby zatrzymane są zwykle sporym problemem dla pacjentów, który dotyczy zazwyczaj zębów stałych. Bardzo rzadko spotyka się je w przypadku uzębienia mlecznego. Nie należy lekceważyć zębów zatrzymanych, ponieważ mogą one powodować nieprawidłowe ułożenie pozostałych zębów oraz wpływać na tworzenie wad zgryzu.

 

Leczenie zębów zatrzymanych

Problem zębów zatrzymanych leczy się operacyjnie. Zabieg  zalicza się w obręb zabiegów chirurgii stomatologicznej. Zęby zatrzymane można odsłonić, bądź usunąć w zależności od przypadku. Zabieg odsłonięcia w większości przypadków dotyczy kłów. Zaburzenia wyżynania spowodowane nieprawidłowym kierunkiem ułożenia zęba, zbyt małą szerokością szczęki powoduje konieczność wprowadzenia zęba do łuku. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu i polega na określeniu położenia zęba na podstawie diagnostyki radiologicznej. Następnie ząb zostaje odsłonięty i wyposażony w zamek ortodontyczny umożliwiający jego wyciagnięcie. Niekiedy zdarza się jednak, że zęby zatrzymane muszą zostać usunięte. Taka sytuacja dotyczy przede wszystkim ósemek.