Sinus lift czyli podniesienie dna zatoki szczękowej

Jamy wypełnione powietrzem znajdujące się w kościach środkowej części twarzy nazywane są zatokami. Co ciekawe nie występują one u noworodków i rozwijają się z wiekiem. Wyróżnić można cztery pary zatok – parzyste zatoki szczękowe, komórki sitowe, zatoki czołowe i zatoki klinowe. Największą z nich wszystkich i mającą największe znaczenie dla stomatologii jest zatoka szczękowa. Znajduje się ona w jednej z kości twarzoczaszki – szczęce. Zatoki pełnią wiele ważnych funkcji w organizmie. Są narządami rezonacyjnymi i od nich zależy barwa głosu, a także nawilżają i ocieplają powietrze, a także izolują termiczne ośrodki nerwowe. Pojawiający się po utracie zębów efekt zanikania kości, szczególnie w przypadku górnego łuku, uniemożliwia zastosowanie wczepów śródkostnych. W przypadku, kiedy stomatolog stwierdzi niewystarczającą ilość kości pomiędzy zatoką szczękową, a jamą ustną należy wykonać zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej.

 

Jak przebiega zabieg

Wykonanie sinus lift polega na umieszczeniu materiału kościozastępczego nad ubytkiem kostnym, tak aby w efekcie uzyskać przyrost kości szczękowej pozwalający na wprowadzenie implantu o odpowiedniej długości. Sztuczna kość umieszczana jest pomiędzy dolną ścianą zatoki szczękowej a błoną śluzową wyściełającą zatokę. Istnieją dwie techniki podniesienia zatoki – otwarta i zamknięta. W pierwszej chirurg wywierca otwór w kości otaczającej zatokę, oddziela od kości błonę śluzową a w powstałe miejsce wkłada materiał zastępczy. W drugiej metodzie materiał wkładany jest do zatoki przez wyrostek zębodołowy. W trakcie zabiegu chirurg przewierca się przez miejsce, w którym znajdowały się zęby, a następnie wkłada materiał wokół tego miejsca i powyżej niego. Ważne, aby zabiegi wykonywane były w dobrym gabinecie stomatologicznym zajmującym się chirurgią szczękową.

 

Przeciwwskazania do zabiegu

Niestety jak w przypadku każdej procedury chirurgicznej istnieją przeciwwskazania do wykonania zabiegu. Należą do nich niekontrolowana cukrzyca, nowotwory oraz stany po leczeniu w miejscu planowanym na implant. Zabiegu nie przeprowadza się również u osób z chorobami układu nerwowego i zaburzeniami psychicznymi, takimi jak demencja starcza oraz różnego typu zespoły uszkodzeń mózgowcy. Ponadto przeciwwskazaniami są także ciąża oraz trwające stany zapalne.